Wat 'pissig' me bracht

Half zes 's morgens word ik wakker gemaakt door de telefoon van mijn partner.

Ik maak hem wakker om na te gaan wat er is: een wekker!

Hij slaapt in, ik blijf wakker.

 

En daar komt de pissigheid.  Zwaar, in volle omvang.

Met alle gedachten vandien.

Ik omarm dit alles en merk hoe het langzaam verdwijnt.

Tot ...

    ik oog in oog sta met m'n partner, en de pissigheid in z'n volheid opduikt.

Ik voel het, ik spreek het uit, ik laat het toe.  Het is er.

Nog nooit heb ik dit zo lang toegelaten.

Aan de ontbijttafel blijf ik hem zo aankijken.

Tot ...

     ik merk wat een gekkigheid dit is.  

Dat ik niks anders doe dan mezelf verdedigen.

     En die stroom van liefde van de schat tegenover mij tegenhoud.

     

 

Later krijg ik het volgende door van de Lichtmeesters:

"Je hebt tot nu toe meer in de verdediging gestaan dan in de openheid.

Deze laatste was op 'veilige modus' geplaatst

zodat niet kon binnenstromen wat Wij jou willen geven.

Wij zijn jou dankbaar voor de manier waarop je volgehouden hebt 

en daardoor in te zien hoeveel pijn je jezelf doet.

Ieder van jullie hier in de derde dimenstie

houdt zich veilig vast aan zijn/haar emoties

    om toch maar niet het grotere Geheel te zien,

    laat staan, te ervaren.

Jullie hangen zo vast aan het gekende geliefde systeem van emoties.

Geliefd omdat jullie 'denken' dat die je uiteindelijk de grote Liefde zullen brengen.

En wat een weerbarstige houding om hier ook maar iets van af te doen

en je te laten zien - niet in wat jullie noemen je kwetsbaarheid -

wel in je ONTVANKELIJKHEID.

 

Deze hebben Wij nodig om jullie te doorstromen met Overvloedige Liefde.

Dat ontvankelijke heeft zich nooit volledig afgesloten.

Elk van jullie staat open voor die grote Stroming, de Overvloed,

die met geduld wacht tot ze jouw toestemming krijgt.

 

Wat een angst om te veranderen, 

om je Volmaaktheid te ervaren.

Alsof dit je pijn zou doen.

alsof je je leven zou verliezen.

 

En ja, je verliest het gekende en 'beminde' leven.

Dat deel waaraan jullie zo vastzitten.

Dat wat Diederik Wolsak 'verslaving aan emoties' noemt.

 

Wij houden van jullie, van jou."